Afgelopen weekend zaten we met een grote groep Nederlandse familie in een huisje. Deze mensen zien wij niet heel vaak, dus we moeten hier en daar wat uitleggen over de Italiaanse woordjes die onze kinderen er af en toe uit gooien.
Zeker in het geval van één van mijn zoon zijn nieuwste favoriete woordjes ‘bimbo‘. Hij gebruikt dit in de originele zin van het woord, namelijk ‘baby’ of ‘kindje’ en riep het enthousiast door het huis.
“Word ik nou ‘bimbo’ genoemd?”, vroeg iemand met een knipoog.
Er is een bimbo voor iedereen
Hij verwees natuurlijk naar de betekenis van het woord zoals het uit Amerikaanse slang naar ons is overgewaaid: een leeghoofdige, maar aantrekkelijke vrouw (doorgaans met blond haar en grote borsten).
Het werd in eerste instantie (jaren ’20 van de vorige eeuw) overigens vooral gebruikt voor mannen (die avances maakten naar onschuldige meisjes nadat ze hun echtgenotes hadden gedumpt).
Hoe dan ook, tijd voor wat uitleg aan de beste man. Wij kunnen natuurlijk nooit zeker weten of onze zoon ook echt ‘kindje’ bedoelde, maar wat mij betreft komt hij er nu nog mee weg.
Speaking more languages 
Een gedachte over “Italiaanse bimbo”