Pasta in de polder

Een tijdje terug schreef ik een post over codewisseling. Dat houdt in dat je overgaat van de ene op de andere taal in een gesprek. Het komt veel voor bij meertalige mensen en je kunt het eigenlijk alleen maar doen als je beide talen goed beheerst. Het kan hele grappige gesprekken opleveren!

Bij codewisseling gaat het echt over switchen tussen twee talen, zonder dat je daar dan verder nog iets aan verandert. Een aantal recente voorbeelden van mijn dochter:

“Mag ik een stukje Parmezaanse kaas? Maar niet grattuggiato (geraspt) hè?”

“Ben je klaar met de storia (verhaal)?”

“Dat is niet groen, dat is menta (mintgroen)”

Leenwoorden en bastaardwoorden

Soms gaat het switchen tussen talen iets verder dan puur het vervangen van woordjes of het afwisselen van zinnen in het Nederlands en Italiaans. Mijn dochter maakt soms ook zelf nieuwe woorden in de ene taal, die ze baseert op de andere taal.

Wanneer een taal een woord ontleent uit een andere taal en het woord verder niet verandert, heet dat een leenwoord. Een paar simpele voorbeelden van Italiaanse leenwoorden in de Nederlandse taal zijn: ‘pasta‘, ‘pizza‘ en ‘cappuccino‘. Er zijn overigens ook een paar leenwoorden uit het Nederlands in het Italiaans terecht gekomen. Zo hebben ze het woord ‘polder’ in hun taal opgenomen.

Als een geleend woord wél wordt aangepast, spreek je van een bastaardwoord. Mooie voorbeelden van bastaardwoorden uit het Nederlands in het Italiaans vind ik ‘babordo‘ (bakboord) en ‘tribordo‘ (stuurboord). Maar ook hijsen heeft een Italiaans zusje gekregen: ‘issare’.

Mijn dochter heeft zo haar eigen bastaardwoordjes. En hoewel ik haar meestal wel even uitleg hoe ze iets moet zeggen, hoop ik ook dat ze nog lang dit soort creaties blijft maken:

“Ik ga je een sorprees (verrassing) doen, niet kijken!”

“Even goed kijken of er geen spienetjes (graatjes) in deze vis zitten”

“Metto le scarpe dentro il bakko” – “Ik doe de schoenen in de bak”