Spelen met het alfabet

Iedere avond lezen we onze kinderen voor. Daarvoor gebruiken we verschillende boekjes, in het Nederlands en het Italiaans. Ze hebben dus van jongs af aan meegekregen dat we letters gebruiken om woorden te maken en verhalen op te schrijven. Allebei vinden ze dat erg interessant! Mijn zoon van bijna 2 weet dat bij bepaalde letters een bepaalde klank hoort (hij kent de “E’, de ‘N’ en de ‘O’) en mijn dochter van bijna vier begint zelf haar eerste woordjes te schrijven. Op zichzelf is dat al best ingewikkeld, maar in twee talen brengt het nog wat extra verrassingen met zich mee!

Losse letters leren

 

Toen mijn dochter begon te begrijpen wat letters zijn en dat die namen hebben, begon ze steeds vaker te vragen of we met haar het alfabet wilden oefenen. Zo gezegd, zo gedaan, zou je denken, maar zo werkt dat niet helemaal als je tweetalig opvoedt. In elk geval niet als dat in het Nederlands en het Italiaans is.

Om maar eens te beginnen met een klein verschil: het Nederlandse alfabet heeft 26 letters en het Italiaanse alfabet heeft er eigenlijk 21. De letters J, K, W, X en Y worden alleen gebruikt bij buitenlandse leenwoorden.

Ook de uitspraak (of de naam) van de letter is in allebei de talen vaak verschillend. Zie hieronder hoe we de letters noemen in het Nederlands en in het Italiaans:

Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om onze kinderen wel de naam van de letter te leren (in zowel Nederlands als Italiaans), maar er vooral meteen een woord bij te kiezen dat met die letter begint, om ze alvast te laten wennen aan de klank ervan.

De eerste letters die mijn dochter goed onder de knie had waren: M van mama, P van papa, N van nonno en O van oma. Door middel van liedjes en andere spelletjes met letters leerde zij uiteindelijk het hele alfabet. En nu begint mijn zoon haar dus vrolijk te kopiëren. Laatst riep hij wijzend op mijn trui “O, O, tanti O!” (“O, O, heel veel O’s!”).

Woordjes lezen en schrijven

Terwijl we mijn dochter het alfabet leerden lezen, begonnen we ook de letters te schrijven. Dat is ze nog steeds aan het leren en omdat ze het zo leuk vindt, gaat het steeds beter!

De volgende stap was om woordjes te gaan maken. Ze leerde als eerste haar eigen naam schrijven en ook ‘mama’ en ‘papa’.

Om woordjes te kunnen lezen en schrijven, zijn we overgestapt van de naam van de letter, naar de klank van de letter. Op die manier kan ze zelf simpele woordjes spellen en de letters steeds sneller achter elkaar zeggen, totdat ze ‘hoort’ welk woord er staat.

Om te kunnen schrijven zeggen we ook heel langzaam alle losse letters en schrijven we ze één voor één op. Het lukt haar goed om de eerste en laatste letter van een woord zelf te onderscheiden, en soms ook de letter aan het begin van een nieuwe lettergreep. Ze wil heel graag de namen van vrienden en familie op haar tekeningen schrijven en daarop concentreert ze zich vol overgave!

Een maand geleden hebben we kerstkaarten geschreven en ze vond het leuk om voor alle kindjes op het kinderdagverblijf een kaartje te maken. Reken maar dat je dan oefent! Haar eigen naam hoefden we na verloop van tijd niet meer samen te spellen.

Wel kwamen we daarbij ook weer wat grappige dingen tegen:

“Mama, Coco schrijf je ‘tsji-oo-tsji-oo’. Maar, ik hoor geen ‘tsji’, ik hoor een ‘ke’, maar die schrijven we niet. Waarom?”

Hoewel daar natuurlijk wel spellingsregels voor zijn, heb ik dat voorlopig nog even simpel uitgelegd door te vertellen dat die letter twee klanken heeft. Dat was voor haar genoeg uitleg, ik denk dat het wel helpt dat ze eraan gewend is dat dingen ook meerdere namen kunnen hebben.

‘C’ wordt ‘K’ voor ‘O’, ‘U’ en ‘A’, bewaren we wel voor later!